Franz Schubert
Opa bleef in de woonkamer. Hij kuchte een paar keer en plotseling hoorde ik
muziek. Een piano speelde zachtjes nerveuze loopjes die een draad sponnen onder de melodie en een vrouwenstem zong ‘Gretchen am Spinnrade’ van Schubert. De hartstocht van de vrouw achter het weefgetouw leek samen te smelten met de onrust van opa op de bank, beiden opgejaagd door emoties, bij de een voortkomend uit het
verleden, terwijl de ander smachtte naar een onbereikbare geliefde.
Op
de murmelende loopjes in de piano viel ik ongemerkt in slaap.
Kop
Beschrijving
Kop
Ik draaide me om en luisterde naar de muziek die uit de woonkamer kwam. Mijn moeder speelde een impromptu van Schubert. De loopjes waaierden door de kamer, als flarden confetti, luchtig uitgestrooid, handenvol, kleurig en beweeglijk. Hoe verder ze kwam des te lastiger de passages werden. De klanken buitelden over elkaar heen en overstemden elkaar, door het rechterpedaal dat ze te lang ingedrukt hield, waardoor de melodie verdronk in de begeleiding van haar linkerhand. Het paradijs van de muziek veranderde langzaam in een moeras, zompig en onbetrouwbaar, overdekt door een dikke mist.